سبب مى‌شود كه انسان حق را ناديده بگيرد و طرفداران حق را سرزنش كند و حقوق مردم را پايمال سازد. [1]

اين سخن را با حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله پايان مى‌دهيم، كه فرمود:

«الْكِبْرُ أَنْ تَتْرُكَ الْحَقَّ وَتَتَجَاوَزَهُ إِلَى غَيْرِهِ وَتَنْظُرَ إِلَى النَّاسِ وَلَا تَرَى أَنَّ أَحَداً عِرْضُهُ كَعِرْضِكَ وَلَا دَمُهُ كَدَمِكَ؛

كبر آن است كه حق را ترك گويى و به سراغ باطل روى و به مردم نگاه كنى و آبروى هيچ كس را همچون آبروى خود و خون هيچ كس را داراى ارزش خون خود ندانى». [2]

[1]. به كافى، ج 2، باب الكبر مراجعه شود.

[2]. بحارالانوار، ج 74، ص 90، ح 3.