تمدن محسوب مى‌شود. آثار تاريخى مهمى كه در آن سرزمين قرار دارد و حتى با وسايل امروز ايجاد آنها بسيار مشكل مى‌نمايد، گوياى اين حقيقت است كه سرزمين مصر از قديم‌الايّام جزو پيشرفته‌ترين كشورهاى جهان بوده است.

اسناد و مدارك تاريخى نشان مى‌دهد مصر حتى ده قرن پيش از ميلاد مسيح، كشورى بالنده و پيشرفته بوده است؛ مدارس بزرگ، كتابخانه‌ها و مراكز تحقيقاتى در مصر وجود داشته و تمدن مصر و يونان در قديم به هم گره خورده و دانش‌هاى اين دو سرزمين با يكديگر مبادله شده است.

از نعمت‌هاى بزرگى كه خداوند به اين كشور باستانى داده رود عظيم نيل است كه آن را كشورى آباد و پربار ساخته كه اگر اين رود عظيم را از آن كشور بگيرند بخش‌هاى عظيمى از آن به صورت بيابانى لم يزرع در خواهد آمد.

اين كشور در سال بيستم هجرت در عصر خليفه دوم به تصرف مسلمانان در آمد و از شگفتى‌هاى تاريخ اينكه عمر مانع از دخول لشكر اسلام به مصر بود؛ ولى عمرو بن عاص لشكرى فراهم كرد و خودسرانه به سوى مصر حركت نمود.

اين خبر به عمر رسيد. او از اين مى‌ترسيد كه اگر لشكر اسلام وارد شود روميان و مصريان دست به دست هم دهند و آنها را در هم بكوبند، لذا نامه‌اى نوشته و به‌وسيله «عقبة بن عامر» به سوى او فرستاد. عقبه هنگامى به عمرو بن عاص رسيد كه وى نزديك مصر بود. او وقت ملاقات به عقبه نداد و نامه را دريافت نكرد تا وارد يكى از شهرهاى ساحلى مصر شد. آن‌گاه به عقبه گفت: نامه را بياور. او نامه را به دست عمرو داد. عمر نوشته بود اگر داخل مصر نشده‌اى فوراً برگرد. عمرو به سربازانش گفت: آيا اينجا كه ما هستيم مصر است يا بيرون مصر؟

گفتند: داخل مصر شده‌ايم. گفت: دستور خليفه اين بوده است كه اگر داخل مصر نشده‌ايم برگرديم، بنابراين اين شرط حاصل نشده است و بايد به پيشروى ادامه دهيم؛ ولى عمرو عاص در فتح مصر با مشكل روبه‌رو شد و از ترس شكست‌