47 و من كتاب له عليه‌السلام لِلْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ عليهما السلام لَمَّا ضَرَبَهُ ابْنُ مُلْجَمٍ لَعَنَهُ اللَّهُ‌

از وصاياى امام عليه السلام‌

به امام حسن و امام حسين عليهما السلام است، هنگامى كه ابن ملجم- كه لعنت خدا بر او باد- به آن حضرت ضربه زد. [1]

نامه در يك نگاه‌

اين نامه كه در حقيقت يكى از وصاياى جامع و پرمحتواى امام عليه السلام هنگامى است كه در بستر شهادت افتاده بود، خطاب به فرزندانش حسن و حسين عليهما السلام، بلكه همه شيعيان، حاوى چند بخش مهم است:

در بخش اوّل امام عليه السلام آنها را توصيه به تقوا و بى‌اعتنايى به زرق و برق دنيا

[1]. سند نامه:

اين وصيت‌نامه را گروه زيادى پيش از سيد رضى از آن حضرت نقل كرده‌اند؛ از جمله ابومخنف (لوط بن يحيى مطابق نقل مقاتل الطالبين) و ابو حاتم سجستانى در كتاب المعمرون و طبرى در تاريخ معروف خود در حوادث سال 40 و كلينى در كتاب كافى و مسعودى در مروج الذهب و شيخ صدوق در من لا يحضره الفقيه و جمعى ديگر (مصادر نهج‌البلاغه، ج 3، ص 379-/ 381).