لباس مولايمان است و اگر غذاى ما بسيار ساده از نان جوين است، سفره ما شبيه سفره مولاى ماست. همين امر به آنها آرامش خاطر دهد و در ضمن پيشوا را به فكر حل مشكلات آنها بيندازد. سوم اينكه با قطع نظر از مسائل مربوط به روز رستاخيز و مسئوليت پيشوايان الهى مسائل عاطفى به انسان اجازه نمى‌دهد كه سفره‌اى از غذاهاى رنگين براى خود بچيند در حالى كه در همسايگى آنها گرسنگانى هستند كه نان شب را هم ندارند.

در اينجا سؤالى است كه چرا اين روش امام امير المؤمنين على عليه السلام را در بعضى از امامان ديگر و در اعصار بعد نمى‌بينيم. سرچشمه اين تفاوت كجاست؟

پاسخ مشروح اين سؤال به خواست خدا در بحث نكات خواهد آمد.

نكته داستان غم‌انگيز فدك‌

فدك نام دهكده‌اى در حوالى شرق خيبر كه فاصله آن تا خيبر كمتر از هشت فرسخ و تا مدينه بيست و چند فرسخ بود. فدك در زمان پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله آباد، داراى چشمه‌اى پرآب و نخلستان و مزرعه و قلعه يكى از منزلگاه‌هاى مسافران شام به مدينه به‌شمار مى‌آمد و همين امر موجب رونق اقتصادى آن شده بود.

طبرى در تاريخ خود مى‌نويسد: يهوديان فدك قصد داشتند يهودِ خيبر را در نبرد با مسلمانان يارى دهند. پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله از اين تصميم با خبر شد، ازاين‌رو على عليه السلام را با يكصد نفر به‌سوى آنان گسيل داشت تا از وضع آنها آگاهى كامل پيدا كند.

فدكيان كه در اين ماجرا مقصر شناخته شده بودند با ترس و وحشت منتظر نتيجه جنگ خيبر بودند. هنگامى كه خبر پيروزى سپاه اسلام را شنيدند وحشت بيشترى بر آنان مستولى شد و تصميم گرفتند بدون جنگ و خونريزى تسليم‌