بخش دوم‌

أَلَا وَإِنَّ لِكُلِّ مَأْمُومٍ إِمَاماً، يَقْتَدِي بِهِ وَيَسْتَضِي‌ءُ بِنُورِ عِلْمِهِ؛ أَلَا وَإِنَّ إِمَامَكُمْ قَدِ اكْتَفَى مِنْ دُنْيَاهُ بِطِمْرَيْهِ، وَمِنْ طُعْمِهِ بِقُرْصَيْهِ، أَلَا وَإِنَّكُمْ لَاتَقْدِرُونَ عَلَى ذَلِكَ، وَلَكِنْ أَعِينُونِي بِوَرَعٍ وَاجْتِهَادٍ، وَعِفَّةٍ وَسَدَادٍ. فَوَ اللَّهِ مَا كَنَزْتُ مِنْ دُنْيَاكُمْ تِبْراً، وَلَا ادَّخَرْتُ مِنْ غَنَائِمِهَا وَفْراً، وَلَا أَعْدَدْتُ لِبَالِي ثَوْبِي طِمْراً، وَلَا حُزْتُ مِنْ أَرْضِهَا شِبْراً، وَلَا أَخَذْتُ مِنْهُ إِلَّا كَقُوتِ أَتَانٍ دَبِرَةٍ، وَلَهِيَ فِي عَيْنِي أَوْهَى وَأَوْهَنُ مِنْ عَفْصَةٍ مَقِرَةٍ.

ترجمه‌

آگاه باش! هر مأمومى امام و پيشوايى دارد كه بايد به او اقتدا كند و از نور دانش او بهره گيرد. (تو بايد به امام و پيشواى خود نگاه كنى) بدان امام شما از دنيايش به دو جامه كهنه و از غذاهايش به دو قرص نان قناعت كرده است. آگاه باش كه شما نمى‌توانيد اين چنين باشيد، و اين زندگى را تحمّل كنيد (من شما را از آن معاف مى‌كنم) ولى مرا با پرهيزگارى و تلاش (براى پاك زيستن) و عفت و پيمودن راهِ درست يارى دهيد. به خدا سوگند! من هرگز از ثروت‌هاى دنياى شما چيزى از طلا و نقره نيندوخته‌ام و از غنايم و ثروت‌هاى آن مالى ذخيره نكرده‌ام و براى اين لباس كهنه‌ام بدلى مهيا نساخته‌ام و از اراضى اين دنيا حتى يك وجب به ملك خود در نياورده‌ام و از خوراك آن جز به مقدار قوت ناچيز چهارپاى مجروحى در اختيار نگرفته‌ام. اين دنيا در چشم من بى‌ارزش‌تر و خوارتر از شيره تلخ درخت بلوط است!