بخش اوّل‌

أَمَّا بَعْدُ، يَا ابْنَ حُنَيْفٍ: فَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّ رَجُلًا مِنْ فِتْيَةِ أَهْلِ الْبَصْرَةِ دَعَاكَ إِلَى مَأْدُبَةٍ فَأَسْرَعْتَ إِلَيْهَا تُسْتَطَابُ لَكَ الْأَلْوَانُ، وَتُنْقَلُ إِلَيْكَ الْجِفَانُ! وَمَا ظَنَنْتُ أَنَّكَ تُجِيبُ إِلَى طَعَامِ قَوْمٍ، عَائِلُهُمْ مَجْفُوٌّ، وَغَنِيُّهُمْ مَدْعُوٌّ. فَانْظُرْ إِلَى مَا تَقْضَمُهُ مِنْ هَذَا الْمَقْضَمِ فَمَا اشْتَبَهَ عَلَيْكَ عِلْمُهُ فَالْفِظْهُ، وَمَا أَيْقَنْتَ بِطِيبِ وُجُوهِهِ فَنَلْ مِنْهُ.

ترجمه‌

اما بعد (از حمد و ثناى الهى) اى پسر حنيف! به من گزارش داده‌اند كه مردى از جوانان (ثروتمند و اشرافى) اهل بصره تو را به سفره رنگين ميهمانى خود فراخوانده و تو نيز (دعوتش را پذيرفته‌اى و) به سرعت به سوى آن شتافته‌اى در حالى كه غذاهاى رنگارنگ و ظرف‌هاى بزرگ طعام يكى از پس از ديگرى پيش روى تو (به وسيله خادمانش) قرار داده مى‌شد. من گمان نمى‌كردم تو دعوت جمعيتى را قبول كنى كه نيازمندشان (از نشستن بر سر آن سفره) ممنوع باشد و (تنها) ثروتمندشان دعوت شود. به آنچه در دهان مى‌گذارى و مى‌خورى بنگر، آنچه حلال بودنش براى تو مشكوك باشد از دهان فرو افكن و آنچه را به پاكى و حلال بودنش يقين دارى تناول كن.

شرح و تفسير دعوت نماينده امام به ميهمانى پرزرق و برق!

امام عليه السلام در بخش اوّل اين نامه عثمان بن حنيف انصارى را كه از اصحاب با فضيلت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله بود و از سوى اميرمؤمنان على عليه السلام به فرماندارى بصره‌