گروه (محرومان و مجاهدان) را به آنها بازگردان و اگر به اين دستور كه دادم عمل نكنى و خداوند مرا بر تو مسلّط كند كارى مى‌كنم كه عذرم در پيشگاه خدا در باره تو پذيرفته باشد و با اين شمشيرم كه هيچ كس را با آن نزدم مگر اينكه داخل دوزخ شد ضربه‌اى بر تو وارد مى‌كنم! به خدا سوگند اگر حسن و حسين (فرزندان عزيزم)، كارى همچون تو كرده بودند هيچ گونه مدارا با آنها نمى‌كردم و اراده مرا (در دفاع از حق بيت‌المال) تغيير نمى‌دادند تا زمانى كه حق را از آنها بستانم و باطلى را كه از ستم‌هاى آنها به وجود آمده از ميان بردارم. به خداوندى كه پروردگار جهانيان است سوگند مى‌خورم اگر آنچه را تو از اموال آنها گرفته‌اى از راه حلال در اختيار من بود هرگز مرا خوشحال نمى‌ساخت كه آن را به عنوان ميراث براى بازماندگانم بگذارم، بنابراين كمى دست نگه دار (و انديشه كن) گويى به پايان زندگى رسيده‌اى و در زير خاك‌ها دفن شده‌اى و اعمالت به تو عرضه شده است در جايى كه ستمگر فرياد حسرت بر مى‌دارد و آن كس كه عمر خود را ضايع ساخته، آرزو مى‌كند كه به دنيا بازگردد (و جبران كند)، ولى زمان فرار نيست (و تمام راه‌ها بسته است).

شرح و تفسير اگر فرزندانم چنين مى‌كردند آنها را نمى‌بخشيدم‌

امام عليه السلام در اين بخش از نامه در ادامه سرزنش‌ها و اعتراضات شديد، به مخاطب خود مى‌فرمايد: «اى كسى كه در گذشته نزد ما از خردمندان به شمار مى‌آمدى چگونه آب و غذايى را گوارا مى‌نوشى و مى‌خورى در حالى كه مى‌دانى حرام مى‌خورى و حرام مى‌نوشى و چگونه با اموال يتيمان و مساكين و مؤمنان و مجاهدانى كه خداوند اين اموال را به آنها اختصاص داده و بوسيله آنان بلاد اسلام را حفظ كرده، كنيزانى را مى‌خرى و زنانى را به همسرى در مى‌آورى‌