زيرا در آنجا كه مى‌خواهند تحقير كنند مى‌گويند:

«لا أباً لَكَ»

(بى‌پدر شوى) بنابراين امام عليه السلام در عين سرزنش شديد احترام او را نيز به مقدار لازم حفظ مى‌كند.

تعبير به‌

«تُرَاثَكَ مِنْ أَبِيكَ وَأُمِّكَ»

تعبير زيبايى است كه در اين‌گونه موارد به كار مى‌رود و كسى كه بى‌محابا روى مالى افتاده و از آن بهره مى‌گيرد، گفته مى‌شود:

مثل اينكه ميراث پدر و مادر را به چنگ آوردى.

امام عليه السلام در پايان اين بخش از نامه خود به صورت اظهار تعجب مى‌فرمايد:

«سبحان اللَّه آيا به معاد ايمان ندارى و از بررسى دقيق حساب روز قيامت نمى‌ترسى»؛

(فَسُبْحَانَ اللَّهِ! أَ مَا تُؤْمِنُ بِالْمَعَادِ؟ أَوَمَا تَخَافُ نِقَاشَ‌ [1] الْحِسَابِ!).

اشاره به اينكه كسى كه ايمان به قيامت دارد و معتقد به اين آيه است: «فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ* وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ» [2] نبايد اين‌گونه در اموال بيت‌المال تصرف كند. اين عمل با آن ايمان سازگار نيست؛ يا ايمان ضعيف است يا قيامت به فراموشى سپرده شده است.

[1]. «نِقاش» به معناى دقت و سخت‌گيرى در حساب است.

[2]. زلزله، آيه 7 و 8.