نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 494
وسيله بازوهايش از چشمش دفاع مىكند».
بعضى «محمّد بن حنيفيّه» را متّهم مىكنند كه او بعد از امام حسين (ع) دعوى
امامت داشت و يا حتّى دعوى مهدويّت! ولى مرحوم «شيخ مفيد» در اين زمينه سخن روشنى
دارد، مىگويد: «محمّد حنفيّه» هرگز ادّعاى امامت نكرد و كسى را به سوى خود فرا
نخواند (بلكه ديگران چنين نسبتهايى به او دادهاند و مدّعى امامت و يا مهدويّت او
بودهاند و طايفه «كيسانيّه» جزء چنين مدّعيانى محسوب مىشوند».
«محمّد حنفيّه» در سال 81 هجرى در سنّ
شصت و پنج سالگى دار فانى را وداع گفت. در باره محل دفن او اختلاف است، بعضى
مىگويند در «طائف» بدرود حيات گفت و در همان جا دفن شد و بعضى مىگويند در «بقيع»
به خاك سپرده شد و گاه محلّ وفات او را كوه «رضوى» در نزديكى مدينه دانستهاند. [1] يكى از
نشانههاى جلالت مقام او اين است كه امام حسين (ع) هنگامى كه مىخواست از مدينه به
سوى مكّه حركت كند او را وصى و نماينده خود در مدينه قرار داد تا اخبار آن جا را
به او برساند و وصيتنامه معروف خود را كه در مقاتل آمده، به او سپرد.
2- مهمترين شرط پيروزى بر دشمن
از آيات قرآن مجيد و روايات اسلامى به خوبى استفاده مىشود كه اساس پيروزى در
كارها صبر و استقامت و پايمردى است. قرآن سربازان پيروز كه حتّى با نابرابرى فاحش
نسبت به دشمن، مشمول نصرت الهى مىشوند را با همين صفت توصيف كرده، مىفرمايد: «إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صابِرُونَ يَغْلِبُوا
مِائَتَيْنِ وَ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفاً مِنَ الَّذِينَ
كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُونَ»،
[1] رجال «مامقانى»، «سفينة البحار» و
«مفتاح السّعادة» و «شرح ابن ابى الحديد».
نام کتاب : پيام امام امير المومنين(ع) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 494