خيله و رجله).

چگونه آنها لشكر شيطان نباشند در حالى كه پيمانشان را با امامشان شكستند و به خاطر جاه‌طلبى دست به نفاق‌افكنى و ايجاد تفرقه در امّت اسلامى زدند و آتشى روشن كردند كه گروه عظيمى در آن سوختند و خودشان نيز سرانجام طعمه آن آتش شدند! تعبير به «حزب» اشاره به هماهنگى اهداف آنها با هدفهاى شيطان است و تعبير به «خيل» (سواره نظام) و «رجل» (لشكر پياده)، اشاره به تنوّع لشكريان آنهاست.

در آيات قرآن نيز اشاره به حزب شيطان شده است آنجا كه مى‌گويد: «إِنَّما يَدْعُوا حِزْبَهُ لِيَكُونُوا مِنْ أَصْحابِ السَّعِيرِ»، شيطان حزب خود را فقط براى اين دعوت مى‌كند كه از دوزخيان و اهل آتش باشند». [1] در جايى ديگر اشاره به لشكر پياده و سواره شيطان كرده و براى آزمايش انسانها، شيطان را مخاطب ساخته، مى‌فرمايد: «وَ أَجْلِبْ عَلَيْهِمْ بِخَيْلِكَ وَ رَجِلِكَ»، و لشكر سواره و پياده‌ات را بر آنها گسيل دار»! [2] اين اخطارهاى مكرّر قرآن براى اين است كه اهل ايمان چشم و گوش خود را باز كنند مبادا در دام شيطان گرفتار شوند و در حزب او در آيند و در صف لشكر سواره و پياده او قرار گيرند! ولى اين سرنوشت شوم، دامان «طلحه» و «زبير» و همراهان و همكاران و پيروان آنها را گرفت و به خاطر جاه‌طلبى و هواپرستى در اين دام گرفتار شدند.

سپس به بيان محور دوّم پرداخته، ويژگيهاى خود را بيان مى‌فرمايد و مى‌گويد: «من آگاهى و بصيرت خود را همراه دارم، نه حقيقت را بر خود مشتبه‌

[1] سوره فاطر، آيه 6.

[2] سوره اسرا، آيه 64.