شما اوّل بيفكنيد، در اين هنگام طنابها و عصاهاى آنان بر اثر سحرشان چنان به نظر مى‌رسيد كه حركت مى‌كند، موسى ترس خفيفى در دل احساس كرد» (مبادا مردم گمراه شوند)»! [1] در چهارمين جمله به مردم و بازماندگان جنگ جمل هشدار مى‌دهد كه: «امروز ما و شما در جادّه حق و باطل قرار گرفته‌ايم (يا به تعبير ديگر بر سر دو راهى حقّ و باطل قرار گرفته‌ايم كه ما به سويى مى‌رويم و شما به سوى ديگر! ما در متن حق هستيم و متأسفانه شما بر باطل و در لبه پرتگاه!)» (اليوم تواقفنا [2] على سبيل الحقّ و الباطل).

درست چشم باز كنيد و وضع خود را ببينيد كه بر امام زمانتان خروج كرده‌ايد! احترام بيعت را نگه نداشته و پيمان الهى را شكسته‌ايد! و در ميان مسلمين شكاف ايجاد كرده‌ايد! و خونهاى گروه عظيمى را ريخته‌ايد! و مسئوليت بزرگى در پيشگاه خدا و براى «يوم المعاد» جهت خود فراهم كرده‌ايد! نيك بينديشيد و در وضع خود تجديد نظر كنيد! سرانجام در آخرين جمله مى‌فرمايد: «كسى كه اطمينان به آب داشته باشد تشنه نمى‌شود (و تشنگى‌هاى كاذب كه معمولا هنگام وحشت از فقدان آب، بر انسان چيره مى‌شود به او دست نمى‌دهد)» (من وثق بماء لم يظمأ).

اشاره به اين كه آن كس كه رهبر و راهنماى مطمئنّى دارد، گرفتار شكّ و ترديد و وسوسه‌هاى شيطانى و اضطراب و بى‌اعتمادى نمى‌گردد، چرا كه خود را در كنار چشمه آب زلال معرفت احساس مى‌كند و در مشكلات به او پناه مى‌برد و از او فرمان و دستور مى‌گيرد، شما هم اگر رهبر خود را بشناسيد و به او اعتماد كنيد، با اطمينان خاطر در راه حق گام مى‌نهيد و از تزلزل و ترديد و وسوسه‌هاى نفس و شيطان در امان خواهيد بود.

[1] سوره طه، آيات 65 تا 67.

[2] توجّه داشته باشيد كه «تواقفنا» از ماده «وقوف» به معناى ايستادن است (قاف مقدم بر فاء است).