با من رو برو شوند؟ يا به دشمنانى كه زمام امر مرا به دست گيرند؟ پروردگارا! همين اندازه كه تو از من خشنود باشى مرا كافى است».

گاه ساحرش خواندند، و گاه ديوانه‌اش خطاب كردند.

گاه خاكستر بر سرش ريختند، و گاه سنگبارانش مى‌كردند، آن چنان كه از بدن مباركش خون مى‌ريخت.

اما با تمام اين احوال همچنان به صبر و شكيبايى و استقامت ادامه داد.

و سر انجام ميوه شيرين اين درخت را چشيد، آيين او نه تنها جزيره عربستان، كه شرق و غرب عالم را در برگرفت، و امروز بانگ اذان كه فرياد پيروزى او است هر صبح و شام از چهار گوشه دنيا، و در تمام پنج قاره جهان، به گوش مى‌رسد.

و اين است معنى‌ «فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ».

«پايان سوره احقاف»