فضيلت تلاوت سوره:

در حديثى از پيامبر گرامى اسلام صلّى اللّه عليه و آله چنين آمده است: «كسى كه سوره الم تنزيل و تبارك را بخواند مانند آن است كه شب قدر را احيا گرفته باشد».

در حديث ديگرى از امام صادق عليه السّلام چنين نقل شده: «هر كس سوره سجده را در هر شب جمعه بخواند خداوند نامه اعمال او را به دست راست او مى‌دهد، و گذشته او را مى‌بخشد، و از دوستان محمد صلّى اللّه عليه و آله و اهل بيت او خواهد بود».

بدون شك تلاوتى كه سر چشمه انديشه، و انديشه‌اى كه مبدأ تصميم‌گيرى و حركت بوده باشد، مى‌تواند آن چنان انسان را بسازد كه مشمول اين همه فضيلت و افتخار گردد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

(آيه 1)- عظمت قرآن، و مبدأ و معاد: باز در اين سوره با حروف مقطعه «الف، لام، ميم» (الم). رو به رو مى‌شويم و اين پانزدهمين بار است كه در آغاز سوره‌هاى قرآنى اين گونه حروف را مى‌يابيم.

بحثى كه در باره اهميت قرآن بلافاصله بعد از اين حروف آمده است بار ديگر بيانگر اين حقيقت است كه «الم» اشاره به عظمت قرآن و قدرت نمايى عظيم پروردگار است كه چنين كتاب بزرگ و پر محتوا كه معجزه جاويدان محمد صلّى اللّه عليه و آله است از حروف ساده «الفبا» به وجود آورده است.

(آيه 2)- مى‌فرمايد: «اين كتابى است كه از سوى پروردگار جهانيان نازل شده و شك و ترديدى در آن نيست» (تَنْزِيلُ الْكِتابِ لا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ).

اين آيه در واقع پاسخ به دو سؤال است، گويى نخست از محتواى اين كتاب آسمانى سؤال مى‌شود، در پاسخ مى‌گويد: محتواى آن حق است و جاى كمترين شك و ترديد نيست، سپس سؤال در باره ابداع كننده آن به ميان مى‌آيد، در پاسخ مى‌گويد: اين كتاب از سوى‌ «رَبِّ الْعالَمِينَ» است.

(آيه 3)- سپس به تهمتى كه بارها مشركان و منافقان بى‌ايمان به اين كتاب‌