خواننده‌اى را خريدارى كرده بود و شب و روز براى او خوانندگى مى‌كرد و او را از ياد خدا غافل مى‌ساخت.

تفسير:

غنا يكى از دامهاى بزرگ شياطين! در اينجا سخن از گروهى است كه درست در مقابل گروه «محسنين» و «مؤمنين» قرار دارند كه در آيات گذشته مطرح بودند.

سخن از جمعيتى است كه سرمايه‌هاى خود را براى بيهودگى و گمراه ساختن مردم به كار مى‌گيرد، و بدبختى دنيا و آخرت را براى خود مى‌خرد! نخست مى‌فرمايد: «و بعضى از مردم، سخنان باطل و بيهوده را خريدارى مى‌كنند تا (خلق خدا را) از روى جهل و نادانى، از راه خدا گمراه سازند» (وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ).

«و آيات خدا را به استهزاء و سخريه گيرند» (وَ يَتَّخِذَها هُزُواً).

و در پايان آيه اضافه مى‌كند: «عذاب خوار كننده از آن اين گروه است» (أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ).

«لهو الحديث» مفهوم وسيع و گسترده‌اى دارد كه هر گونه سخنان يا آهنگهاى سر گرم كننده و غفلت‌زا كه انسان را به بيهودگى يا گمراهى مى‌كشاند در بر مى‌گيرد، خواه از قبيل «غنا» و الحان و آهنگهاى شهوت‌انگيز و هوس آلود باشد، و خواه سخنانى كه نه از طريق آهنگ، بلكه از طريق محتوا انسان را به بيهودگى و فساد، سوق مى‌دهد.

تحريم غنا:

ون شك غنا بطور اجمال از نظر مشهور علما حرام است و شهرتى در حدّ اجماع و اتفاق دارد.

از مجموع كلمات فقهاى اسلام استفاده مى‌شود كه: «غنا» آهنگهايى است كه متناسب مجالس فسق و فجور و اهل گناه و فساد مى‌باشد، و قواى شهوانى را در انسان تحريك مى‌نمايد.

اين نكته نيز قابل توجه است كه گاه يك «آهنگ» هم خودش غنا و لهو و باطل است و هم محتواى آن، به اين ترتيب كه اشعار عشقى و فسادانگيز را با آهنگهاى‌