امّا با اين حال روح صلح‌طلبى و عدم توسّل به زور در برابر همه كسانى كه به مزاحمت، كارشكنى، تهاجم، تجاوز و ظلم برنخاسته‌اند، به خوبى از آيات قرآن مجيد آشكار است:

«لَّايَنهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ، لَم يُقَاتِلُوكُمْ فِى الدِّينِ وَلَم يُخرِجُوكُم مِّن دِيَارِكُمْ أَن تَبَرُّوهُمْ وَ تُقسِطُوا الَيهِمْ انَّ اللَّهَ يُحِبُّ المُقسِطِينَ* انَّمَا يَنهاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذينَ قَاتَلُوكُم فِى الدِّينِ وَ أَخرَجُوكُم مِّن دِيَارِكُمْ وَ ظَاهَرُوا عَلَى اخْرَاجِكُمْ أَن تَوَلَّوهُمْ وَ مَن يَتَولَّهُمْ فَاولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ؛ خداوند هرگز شما را نهى نمى‌كند كه با آنها كه از در جنگ در دين با شما در نيامدند، و شما را از وطنتان آواره نساختند، نيكى و عدالت كنيد، خداوند عدالت پيشگان را دوست مى‌دارد، تنها خدا شما را از دوستى با آنها نهى مى‌كند كه با شما در دين نبرد كردند، و از وطن بيرونتان ساختند و براى آواره كردن شما دست به دست هم دادند، كسانى كه با اينها رابطه دوستى بريزند، ستمكارند». [1]

در جاى ديگر با صراحت دستور مى‌دهد كه اگر دشمن سلاح را بر زمين گذشته و از در صلح درآيد و مزاحمت نكند حقّ تعرض با آنها را نداريد:

«فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقَاتِلُوكُمْ وَ أَلْقَوْا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَمَا جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلًا؛ اگر از شما دورى گزينند و به نبرد با شما بر نخيزند، و به شما پيشنهاد صلح دهند، خداوند به شما اجازه نمى‌دهد متعرّض آنان شويد». [2]

در آيه ديگرى به پيغمبر گرامى اسلام دستور مى‌دهد:

[1]. سوره ممتحنه، آيه 8 و 9.

[2]. سوره نساء، آيه 90.