سؤال 589- آيا تفاوتى بين دِين مؤجّل و دِين حالّ، كه وام‌دهنده قدرت بر گرفتن آن را دارد؛ ولى به خاطر فرار از زكات آن را مطالبه نمى‌نمايد وجود دارد؟

جواب: تفاوتى وجود ندارد؛ هيچ‌كدام مشمول زكات نيستند.

سؤال 590- آيا به پولهايى كه در بانكها به صورت قرض الحسنه، يا سپرده، يا حساب جارى گذاشته مى‌شود، عنوان دين صادق است يا وديعه؟ و در هر صورت حكم زكات آن چيست؟

جواب: حساب قرض الحسنه و حساب جارى جنبه دين دارد و به همين دليل در تمام اوراق بانك بستانكار و بدهكار نوشته مى‌شود و وام چيزى جز اين نيست كه عين را مصرف كنند و عوض آن را بپردازند؛ ولى سپرده، جنبه سرمايه‌گذارى براى مضاربه دارد و همان‌گونه كه قبلًا گفته شد زكات در اسكناس و مانند آن نيست، هرچند احتياط پرداختن آن است.

سؤال 591- آيا زكات تنها به عين تعلّق مى‌گيرد، يا شامل دِين نيز مى‌شود؟ در صورت تعلّق به دين بر عهده چه كسى است، وام‌دهنده يا وام‌گيرنده؟

جواب: در صورتى كه وام‌گيرنده مالى كه زكات به آن تعلّق مى‌گيرد را نزد خود براى مدّت يك سال (با اجتماع شرايط ديگر) نگاهدارى كند زكات به او تعلّق مى‌گيرد، نه وام‌دهنده.

سؤال 592- آيا زكات گرفتنى است يا دادنى؟ به بيان ديگر در حكومت اسلامى كه قدرت بر مطالبه زكات و دريافت آن از زكات‌دهندگان هست، آيا دولت مى‌تواند مطالبه زكات نمايد؟ و در صورت ممانعت، آن را با زور بگيرد؟ يا اين كه پرداخت زكات تكليف شرعى زكات‌دهنده است و اگر نپردازد گناه كرده است و كسى حقّ گرفتن از او را ندارد؟

جواب: حكومت اسلامى حق دارد زكات را از مردم جمع‌آورى كند، همان‌گونه كه در عصر پيامبر (صلى الله عليه و آله) و امير مؤمنان (عليه السلام) مأموران جمع‌آورى زكات به‌