جواب: اگر به ركوع نرفته بنا را بر كمتر مى‌گذارد و آن را تكميل مى‌كند؛ هرچند به فتواى ما يك تسبيح كافى است.

سؤال 252- برخى از مؤمنين نمازگزار، نمازهاى صبح و مغرب و عشاى خود را آهسته مى‌خوانند و علّت آن را شرم و حيا و خجالت بيان مى‌كنند، آيا شرم و حيا مجوّز آهسته خواندن اين نمازها براى مردان مى‌شود؟

جواب: هرگز مجوّز نيست بايد بلند خواند، و اين حيا، حياى جاهلانه است نه حياى عاقلانه.

سؤال 253- لطفاً نظرتان را پيرامون قرائت قرآن، كه همراه با ريا و خودنمايى باشد بيان فرماييد.

جواب: حرام است؛ ولى اگر قرآن را با صداى خوب براى تحسين شنوندگان بخواند جايز است.

3- ركوع‌

سؤال 254- تكليف بيمارى كه نمى‌تواند به مقدار ركوع، در حالت ركوع باقى بماند (يعنى تنها قسمتى از ذكر را مى‌تواند در حالت ركوع بگويد)، چيست؟

جواب: همان مقدار كه مى‌تواند بگويد؛ مثلًا يك سبحان اللّه.

سؤال 255- آيا در نماز، به جاى ذكرهايى كه معمول است و در رساله‌هاى عمليّه نيز آمده است، مى‌توان ذكرهايى را كه در بعضى از احاديث وارد شده، گفت؟ مانند حديث محمّد بن مسلم از امام صادق (عليه السلام) [1] كه مأموم بعد از اين ذكر امام: «سَمِعَ اللّهِ لِمَنْ حَمِدَهُ»، بگويد: «رَبَّنا وَ لَكَ الْحَمْدُ».

جواب: گفتن هر گونه ذكر خداوند در نماز، به قصد ذكر مطلق جايز است.

[1]. وسائل الشّيعه، جلد 4، ابواب الرّكوع، باب 17، حديث 4. البتّه طبق اين روايت، ذكر مزبور در صورتى گفته مى‌شود كه نماز جماعت باشد، ولى اگر به صورت فرادى نماز مى‌خواند اين ذكر را بگويد: «سَمِعَ اللّه لِمَن حَمِدَه الحمد للّه ربّ العالمين».