3- غضب منطق انسان را خراب مى‌كند، و به گزافه‌گويى و باطل گويى وامى‌دارد، و اگر شخص غضبناك در مقام قضاوت باشد به يقين داورى صحيح نخواهد كرد. به همين دليل در حديثى از اميرمؤمنان على عليه السلام مى‌خوانيم: «شِدَّةُ الْغَضَبِ تُغَيِّرُ الْمَنْطِقَ وَ تَقْطَعُ مادَّةَ الْحُجَّةِ، وَ تُفَرِّقُ الْفَهْمَ؛ شدت غضب منطق انسان را دگرگون مى‌سازد، و ريشه دليل را قطع مى‌كند، و فهم و شعور را پراكنده مى‌سازد». [1]

در آداب القضاء در كتاب قضاوت از كتب فقهيه نيز تصريح شده است كه قاضى به هنگام غضب بر كرسى قضاوت ننشيند.

در حديثى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم: «مَنِ ابْتُلِىَ بِالْقَضاءِ فَلا يَقْضِى وَ هُوَ غَضْبانٌ؛ كسى كه گرفتار امر قضاوت مى‌شود، در حال غضب قضاوت نكند».

4- ديگر از پيامدهاى سوء خشم و غضب، آشكار شدن عيوب پنهانى انسان است زيرا در حال عادى، هر كس خود را كنترل مى‌كند، تا عيوب و نقطه ضعف‌هاى خويش را پنهان دارد، و آبرويش را در برابر اين عيوب كه تقريباً همه كم و بيش دارند حفظ نمايند، اما هنگامى كه آتش خشم و غضب شعله‌ور مى‌شود، پرده‌ها كنار مى‌رود، و كنترل عقل برداشته مى‌شود، و عيوب مخفى انسان آشكار مى‌گردد، و آبروها بر باد مى‌رود.

در غررالحكم از اميرمؤمنان على عليه السلام چنين نقل شده است: «بِئْسَ الْقرِيْنُ الْغَضَب‌ يُبْدِىُ الْمَعايِبَ، وَ يُدْنِى الشَّرَّ وَ يُباعِدُ الْخَيْرَ؛ غضب همنشين بدى است، عيوب نهانى را آشكار مى‌سازد، شر و بدى را نزديك و خير و نيكى را دور مى‌سازد». [2]

5- خشم و غضب راه شيطان را به سوى انسان باز، و به او نزديك مى‌سازد، زيرا ايمان و عقل كه دو مانع قوى در برابر هجمات شيطانند به هنگام غضب، ضعيف و ناتوان مى‌شوند، و موانع از سر راه شيطان برداشته مى‌شود به همين دليل به آسانى در انسان نفوذ مى‌كند.

در حديث معروفى مى‌خوانيم: هنگامى كه نوح عليه السلام امت خود را (كه بعد از ارشاد و

[1]. بحارالانوار، جلد 68، صفحه 428.

[2]. جامع احاديث الشيعه، كتاب الجهاد، جلد 13، صفحه 468.