يَكْذِبُونَ. (توبه- 77)

5- وَ لَهُمْ عَذابٌ الِيمٌ بِما كانُوا يَكْذِبُونَ. (بقره- 10)

و در مورد تكذيب الهى كه آن نيز نوعى كذب و دروغ است، تعبيرات بسيار تكان‌دهنده‌اى در قرآن ديده مى‌شود از جمله:

6- قُلْ انَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لا يُفْلِحُونَ. (يونس- 69)

7- ... ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبينَ. (آل عمران- 61)

ترجمه‌

1- تنها كسانى دروغ مى‌بندند كه به آيات خدا ايمان ندارند (آرى) دروغگويان واقعى آنها هستند!

2- ... خداوند آن كس را كه دروغگو و كفران كننده است هرگز هدايت نمى‌كند.

3- ... خداوند كسى را كه اسرافكار و بسيار دروغگوست هدايت نمى‌كند.

4- اين عمل، (روحِ) نفاق را، تا روزى كه خدا را ملاقات كنند، در دلهايشان برقرار ساخت اين به خاطر آن است كه از پيمان الهى تخلّف جستند و به خاطر آن است كه دروغ مى‌گفتند.

5- و به خاطر دروغهايى كه مى‌گفتند عذاب دردناكى در انتظار آنهاست.

6- بگو «آنها كه به خدا دروغ مى‌بندند (هرگز) رستگار نمى‌شوند».

7- ... آنگاه مباهله كنيم، و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.

تفسير و جمع‌بندى‌

در نخستين آيه مى‌فرمايد: دروغ و افترا كار كسانى است كه ايمان به آيات خدا ندارند، و دروغ‌گويان واقعى آنها هستند (انَّما يَفْتَرِى الْكَذِبَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِآياتِ‌اللَّهِ وَ اولئِكَ هُمُ الْكاذِبُونَ).

اين سخن هنگامى صادر شد كه دشمنان اسلام و مشركان نادان هنگامى كه نسخ‌