آخرت تو سالم باشد، و امين باش تا غنى شوى». [1]

12- اين بحث را با حديث ناب ديگرى از رسول اللّه صلى الله عليه و آله پايان مى‌دهيم فرمود:

«لاتَزالُ امَّتِى بِخَيْرٍ ما تَحابُّوا وَ تَهادُّوا وَ ادَّوُا الْامانَةَ وَ اجْتَنِبُوا الْحَرامَ وَ وَقَّرُوا الضَّيْفَ وَ اقامُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ فَاذا لَمْ يَفْعَلُوا ذلِكَ ابْتَلَوا بِالْقَحطِ وَ السِّنِيْنِ؛ امت من همواره در مسير خير و سعادتند مادام كه با يكديگر محبت كنند و به يكديگر اعتماد كنند، و امانت را به صاحبان آن بپردازند و از حرام پرهيز كنند، مهمان را گرامى دارند، نماز را بر پا كنند، و زكات را بپردازند، و هنگامى كه چنين نكردند به قحطى و خشكسالى گرفتار مى‌شوند». [2]

اين روايات كه تنها گلچينى از روايات مربوط به امانت در منابع اسلامى است، به خوبى نشان مى‌دهد كه امانت چه جايگاهى در ميان تعليمات اسلامى دارد، و خيانت تا چه حد زيانبار، ويران گر و مايه بدبختى و دورى از خدا است. هر يك از روايات بالا به يكى از ابعاد آثار سازنده امانت و ابعاد ويران‌گر خيانت اشاره مى‌كند كه تأمل و دقت در آنها چيزهاى بسيار به انسان مى‌آموزد.

شاخه‌هاى امانت‌

هنگامى كه سخن از امانت به ميان مى‌آيد غالب مردم به امانت در امور مالى توجه مى‌كنند، ولى همان گونه كه در تفسير آيات با صراحت از پيشوايان اسلام نقل شده بود، امانت معنى بسيار وسيع و گسترده‌اى دارد كه شامل تمام مواهب الهى و نعمت‌هاى خداداد مى‌شود.

از قرآن مجيد و اسلام و ايمان و ولايت گرفته تا كوچك‌ترين مواهب مادى و معنوى همه در مفهوم وسيع امانت درج است.

احاديثى كه مى‌گويد امانت موجب غنى و بى‌نيازى، و خيانت موجب فقر است‌

[1]. معانى الاخبار، صفحه 253؛ بحارالانوار، جلد 72، صفحه 117.

[2]. بحارالانوار، جلد 72، صفحه 115.