[جلد سوم‌]

جاه طلبى‌

اشاره‌

هر كس به چيزى علاقه‌مند است، بعضى به مال عشق مى‌ورزند، بعضى ديگر به جمال، گروهى خواهان كمالند، ولى جمعى طالب مقامند و اين گروه اخير را جاه‌طلب مى‌نامند، دوست دارند مردم همه به آنها احترام بگذارند، و به خانه آنها رفت و آمد داشته باشند، و به اصطلاح از ديگران يك سر و گردن برتر باشند، آخرين سخن، سخن آنها باشد و كسى روى حرف آنها حرف نزند، هر چند عقل و كفايت و درايت لازم براى اين امور را نداشته باشند. اين گونه افراد را جاه طلب و طالب اسم و آوازه و مقام مى‌نامند.

اين صفت غالباً در افراد بزرگسال پيدا مى‌شود، و در جوان و نوجوان كمتر است، و گاه تا آخر عمر از انسان جدا نمى‌شود، تمام نيروهاى او تحليل مى‌رود؛ ولى جاه‌طلبى همچنان در اعماق قلبش به قوت خود باقى است، بلكه با افزايش سن قوى‌تر و گسترده‌تر مى‌شود.

اين صفت رذيله سرچشمه بسيارى از مفاسد فردى و اجتماعى است، انسان را از خدا و خلق خدا دور مى‌كند و او را براى وصول به مقصدش به دنبال گناهان خطرناكى مى‌فرستد، و از همه بدتر اين كه در بسيارى از اوقات با صفات نيك مانند