يكى ديگر از عوامل شتابزدگى، جهل و نادانى و سفاهت است؛ زيرا افراد جاهل و
نادان اغلب گرفتار اوهام و پندارهاى غلط هستند و به گمان اين كه مقدّمات كار فراهم
است، خود را در گرداب حوادث مىافكنند و با ناكامى و شكست روبرو مىشوند، در حالى
كه هوشياران آگاه، تمام جوانب كار را مورد بررسى قرار مىدهند و با حزم و
دورانديشى و دور از هر گونه شتابزدگى، برنامه ريزى مىكنند و مطمئناً پيروز
مىشوند.
اميرمؤمنان على عليه السلام مىفرمايند: «مِنَ الْحُمُقِ الْعَجَلَةُ قَبلَ الْامْكانِ؛ عجله كردن قبل از فراهم شدن امكانات (انجام كار)، از حماقت است». [2]
***
راههاى درمان
براى مبارزه با اين خوى زشت، قبل از هر چيز بايد به پيامدهاى شوم آن انديشيد و
عواقب دردناك عجله و شتابزدگى را مورد توجه قرار داد و حوادث بسيار ناراحت
كنندهاى را كه بر اثر شتابزدگى در كارها ديده شده، به خاطر آورد و نمونههاى
فراوانى كه در تاريخ است نيز مورد توجه قرار داد، به يقين با مطالعه در اين امور،
هر كس به خوبى درمى يابد كه عجله و دستپاچگى، نه تنها او را زودتر به مقصد
نمىرساند، بلكه چه بسا به خاطر آن هرگز به مقصد نرسد.
جملههايى مانند: «العَجَلَةُ مِنَ
الشَّيْطانِ» و «وَالعَجَلَةُ قَبْلَ الامْكانِ يُوجِبُ الغُصّةَ وَ مَعَ
العَجَلَةِ تَكوُن النَّدامَةُ» بايد به صورت
شعارهايى در زندگى فردى و اجتماعى درآيد و هميشه نصب العين افراد عجول گردد تا با
مشاهده آن از عجله بازايستد و حديث رسول خدا صلى الله عليه و آله را به ذهن خويش
بسپارند كه فرمود: «شتابزدگى و عجله مردم را به هلاكت مىافكند و اگر مردم آرامش و
خونسردى خود را حفظ كنند، هيچ كس در خطر نمىافتد». [3]
از سوى ديگر، بايد به تمرينها و تلقينهاى پى در پى، به اين خلقوخو چيره
شود؛ زيرا هر كارى با تمرين مبدل به يك عادت و هر عادتى با ادامه مبدل به يك خلق و
خو مىشود.