نام کتاب : اخلاق در قرآن نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 2 صفحه : 307
15
عفّت؛ فضيلت بزرگ اخلاقى
اشاره
«عفّت» نقطه مقابل «شكم پرستى و شهوت پرستى» است كه از مهمترين فضايل انسانى محسوب مىشود.
«عفّت» به گفته راغب اصفهانى در كتاب «المفردات»، به معنى پديدآمدن حالتى در نفس است كه آدمى را از غلبه
شهوت باز مىدارد و «عفيف» به كسى گفته مىشود كه داراى اين وصف و حالت باشد.
صاحب «مقاييس اللّغة» مىنويسد: «عفت در اصل به دو معنى آمده است: نخست، خوددارى از انجام كارهاى
زشت و ديگر، كم بودن چيزى. لذا عرب به باقى مانده شير در پستان مادر «عُفَّه» (بر
وزن مدّت) مىگويد.» ولى از كلام راغب اصفهانى در مفردات، استفاده مىشود كه هر دو
معنى به يك چيز باز مىگردد. (زيرا افراد عفيف به چيز كم قانع هستند.)
مؤلف التّحقيق مىنويسد: «اين ماده در اصل، به معنى حفظ نفس از تمايلات و
شهوات نفسانى است؛ همان گونه كه تقوا به معنى حفظ نفس از انجام گناهان مىباشد،
بنابراين عفّت يك صفت درونى است؛ در حالى كه تقوا ناظر به اعمال خارجى است».
علماى اخلاق نيز در تعريف «عفت»، آن را صفتى حدّ وسط در ميان شهوت پرستى
نام کتاب : اخلاق در قرآن نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 2 صفحه : 307