سپس به‌ «خيانت»، «غَلُول» گفته شده، به خاطر اينكه نفوذى مخفيانه و تدريجى دارد و نيز به‌ «كينه» و «حسد» كه نفوذ تدريجى مخفيانه در دل دارد، «غِلّ» گفته مى‌شود.

در «لسان العرب»، حسد را نوعى‌ «غِلّ» مى‌شمرد، همان گونه كه كينه و عداوت را نيز از مصاديق آن مى‌دانند.

بسيارى از مفسّران نيز در تفسير غِلّ، حسد را ذكر كرده‌اند، مانند فخر رازى در «التّفسير الكبير» و «مراغى» در تفسير خود و «قرطبى» در «الجامع لاحكام القرآن» در ذيل آيه مورد بحث.

در هفتمين‌ و آخرين آيه مورد بحث، سخن از صفات بهشتيان است، مى‌فرمايد: بعد از آنكه فرشتگان الهى به استقبال آنان مى‌آيند و از آنان دعوت مى‌كنند كه در نهايت سلامت و امنيّت وارد بهشت شود: «ما هرگونه غلّ (حسد و كينه و عداوت) را از سينه آنها برمى‌كنيم، در حالى كه همه برادرند و بر تختها رو به روى يكديگر قرار دارند». (وَ نَزَعْنَا مَا فِى صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ اخْوَاناً عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ). [1]

آرى بهشتيان از هرگونه حسد و كينه و عداوت كه از صفات دوزخيان است پاكند و اگر اخوّت و برادرى در ميان آنهاست و در سلامت و امنيّت به سر مى‌برند به خاطر ريشه‌كن شدن همين امور از وجود آنها (به لطف پروردگار و در سايه اعمال پاكشان) است.

بى شك در دنيا نيز اگر خوهاى زشت، كينه و عداوت و حسد از ميان انسانها برچيده شود، زندگى مردم همچون زندگى بهشتيان خواهد شد و در امن و امان و اخوّت و برادرى خواهند زيست.

نتيجه‌

از مجموع آنچه در آيات بالا آمد آثار فوق‌العاده زيانبار حسد در زندگى فردى و

[1]-/ حجر، 47