فصل ششم: اصول مسائل اخلاقى در قرآن‌

قبل از ورود در اين بحث لازم است يك نگاه اجمالى به اصول مسائل اخلاقى در

اصول مسائل اخلاقى درمكتبهاى ديگر بيندازيم.

1- گروهى از فلاسفه قديم كه از بنيانگذاران علم اخلاق محسوب مى‌شوند، براى اخلاق اصول چهارگانه قائل بودند؛ و به تعبير ديگر، فضائل اخلاقى را در چهار اصل خلاصه كرده‌اند:

1- حكمت‌

2- عفّت‌

3- شجاعت‌

4- عدالت‌

و گاه خداپرستى را هم به آن ضميمه كرده و آن را به پنج اصل رسانده‌اند.

بنيانگذار اين مكتب را «سقراط» مى‌توان شمرد؛ او معتقد بود:

«نيكوكارى (و اخلاق) بسته به تشخيص نيك و بد (يعنى‌ دانائى‌) است، و فضيلت بطور مطلق جز دانش و حكمت چيزى نيست؛ امّا دانش چون در مورد ترس و بى‌باكى، يعنى آگاهى بر اين كه از چه چيز بايد ترسيد، و از چه چيز بايد نترسيد ملاحظه شود، «شجاعت» است، و هرگاه درباره تمنّاهاى نفسانى به كار رود «عفّت» خوانده مى‌شود، و هرگاه علم به قواعدى كه حاكم بر روابط مردم نسبت به يكديگر است منظور گردد