به اين ترتيب، نخستين ويژگى مردانى كه پاسداران نور الهى هستند اين است كه
سرگرميهاى زندگى دنيا و امور مادّى آنها را از ياد خدا غافل نمىكند؛ آرى! ياد
خداست كه آنها را به اين افتخار بزرگ مفتخر كرده است؛ سپس به ويژگيهاى ديگر آنها،
مانند بر پا داشتن نماز و اداء زكات اشاره مىكند.
نتيجه:
از آنچه در آيات بالا آمد، و آيات ديگر قرآن كه از ذكر همه آنها به خاطر
اختصار صرف نظر كرديم، بخوبى استفاده مىشود كه ذكر خدا مايه آرامش دل؛ نهى از
فحشاء و منكر؛ و قدرت و قوّت در مقابل دشمن؛ ترك بخل و حرص و دنيا پرستى و رذائل
ديگر اخلاقى مىشود.
رهروان راه حق، سالكان الى اللّه، و تمام كسانى كه به خود سازى و تهذيب نفس
مشغولند، بايد ازاين كيمياىسعادت و اكسير خوشبختى غافلنشوند؛ و بدانند آنچه به
آنها در اين مسير پر فراز و نشيب و مملوّ از خطرات و پرتگاهها، هوشيارى و قدرت و
قوّت مىدهد، همان ياد خداست كه به صورت مستمر در آيد، و جزء برنامه حيات انسان
شود.
رابطه ياد خدا با تهذيب نفوس در احاديث اسلامى
اهمّيّت ذكر اللَّه در احاديث اسلامى بيش از آن است كه در اين مختصر بگنجد؛
آنچه ما به دنبال آن هستيم اين است كه ياد خدا را به عنوان يكى از عوامل تهذيب نفس
و پرورش فضائل اخلاقى، و سازندگى روح انسان، مورد بررسى قرار دهيم؛ در اين زمينه
نيز روايات زيادى در منابع معروف اسلامى از معصومين عليهم السلام نقل شده است، كه
گلچينى از آن را در ذيل ملاحظه مىكنيد:
1- در حديثى از امام اميرمؤمنان على عليه السلام مىخوانيم: