جارى مى‌شود.» [1]

در حديث ديگرى از امام علىّ بن ابيطالب عليه السلام مى‌خوانيم:

«عِنْدَ تَحَقُّقِ الْاخْلاصِ تَسْتَنيرُ البَصائِرُ؛

به هنگام تحقّق اخلاص، چشم بصيرت انسان نورانى مى‌شود.» [2]

در حديث ديگرى از همان حضرت مى‌خوانيم:

«فى اخْلاصِ النِّيَّاتِ نَجاحُ الامُورُ؛

در اخلاص نيّت پيروزى در كارها است.» [3]

اين نكته روشن است كه هر قدر نيّت خالصتر باشد به باطن كارها اهمّيّت بيشترى داده مى‌شود تا به ظاهر كار، و به تعبير ديگر، محكم كارى در حدّ اعلى خواهد بود؛ به همين دليل پيروزى در كار تضمين خواهد شد. و بعكس اگر نيّت آلوده به ريا باشد به ظاهر بيش از باطن اهمّيّت داده مى‌شود و كارها و برنامه‌ها توخالى مى‌گردد و همين امر سبب شكست است.

و نيز به همين دليل، در حديث ديگرى از همان امام عليه السلام مى‌خوانيم:

«لَو خَلَصَتِ النِّيَّاتُ لَزَكَّتِ الاعْمالُ؛

اگر نيّات خالص شود اعمال پاكيزه خواهد شد.» [4]

ريا كارى‌

نقطه مقابل اخلاص «ريا» است، كه در آيات و روايات اسلامى از آن مذمّت شده است و آن را عاملى براى بطلان اعمال و نشانه‌اى از نشانه‌هاى منافقان و نوعى شرك به خدا معرفى كرده‌اند.

رياكارى تخريب كننده فضائل اخلاقى و عاملى براى پاشيدن بذر رذائل در روح و جان انسانهاست. رياكارى اعمال را تو خالى و انسان را از پرداختن به محتوا و حقيقت عمل باز مى‌دارد.

رياكارى يكى از ابزارهاى مهّم شيطان براى گمراه ساختن انسانهاست.

[1]. عيون اخبار الرّضا، جلد 2، صفحه 69؛ بحارالانوار، جلد 67، صفحه 242

[2]. غرر الحكم، جلد 2، صفحه 490، شماره 12

[3]. غرر الحكم، جلد 2، صفحه 14، شماره 68

[4]. غرر الحكم، جلد 2، صفحه 603، شماره 11