خداوندا! جنايت بزرگ من موجب مرگ قلبم شده و از تو مىخواهم كه با توبه آن را
زنده كنى اى اميد و آرزوى من!» [2]
آرى! گناه روح و جان انسان را آلودهتر مىكند و بر اثر تكرار چنان مىشود كه
گويى مرده است؛ و توبه موجب حيات دل و نشاط جان مىشود!
بنابراين، پويندگان راه فضيلت و سير و سلوك الى اللّه، براى تحكيم پايههاى
فضائل اخلاقى بايد دقيقاً مراقب آثار مثبت و منفى اعمال نيك و بد در روح و جان خود
باشند و بدانند هيچ عملى نيست مگر اين كه در دل و جان اثر مىگذارد؛ اگر اعمال پاك
و نيك است، روح را به رنگ خود در مىآورد و اگر زشت و آلوده و ناپاك است، آلودگى
را به درون روح و جان و اخلاق مىكشاند.
***
7- رابطه «اخلاق» و «تغذيه»
شايد در ابتداى امر، عنوان بالا براى بعضى مايه شگفتى شود، كه چگونه مىتواند
تغذيه در اخلاق و روحيّات و ملكات نفسى اثر بگذارد؟ چرا كه آن مربوط به جسم است و
اين مربوط به روح، ولى با توجّه به رابطه بسيار نزديك و تنگاتنگى كه در ميان جسم و
روح آدمى است، جايى براى اين تعجّب باقى نمىماند.
بسيار مىشود كه يك حالت بحرانى روحى و غم و اندوه شديد جسم را در مدّت
كوتاهى، ضعيف و پژمرده و ناتوان مىسازد، موهاى انسان را سفيد، چشم را كم نور،
قوّت و توان را از دست و پا مىگيرد؛ عكس اين مسأله نيز صادق است كه حالات خوب