«مرگ» از جمله قوانين جهان طبيعت است
كه هيچ استثنائى ندارد! و به تعبير زيباى قرآن مجيد «همه موجودات طعم آن را خواهند
چشيد» جالب اين كه آيه فوق، سه بار در قرآن مجيد تكرار شده است. [1]
و از سوى ديگر يكى از پرتجربهترين امور زندگى هر انسانى همين «مرگ» است؛ چرا
كه از نزديك، مرگ عزيزان خويش را مشاهده مىكند، و با دست خود آنان را كفن نموده،
سپس دفن مىكند؛ ولى افسوس كه بسيارى از انسانها در عمل مرگ را براى همسايه
مىدانند، و مردگان را مسافرانى مىپندارند كه چند صباحى ديگر بازخواهندگشت! و اين
علّتى جز غفلت، كه عامل بسيارى از مشكلات مادّى و معنوى است، ندارد.
مطالعه احكام مربوط به مردگان يكى از راههاى زدودن پرده غفلت است، به بخشى از
اين احكام توجّه فرمائيد:
مسأله 284- حضور زن حائض در نزد «محتضر» (يعنى كسى كه در
حال جان دادن است) و نيز تنها گذاشتن زنها نزد او را، از مكروهات شمردهاند.