محرّمات حائض‌

مسأله 97- كارهايى بر زن حائض در ايّام عادت ماهيانه حرام است، و بايد از آنها اجتناب كند. امور مذكور به شرح زير است:

الف) انجام عبادتها

مسأله 98- تمام عبادتهايى كه شرط صحّت آن وضو، يا غسل، يا تيمّم است؛ مانند نمازهاى روزانه، روزه، و طواف خانه خدا، بر حائض حرام است؛ ولى بجا آوردن عباداتى كه طهارت (يعنى وضو، يا غسل، يا تيمّم) در آن شرط نيست، مانند نماز ميّت، مانعى ندارد.

سؤال 99- چرا در چنين مواقعى مجبور به ترك عبادت هستيم؟ در حالى كه شايد در اين گونه موارد آن قدر نيازمند راز و نياز با معبود هستيم كه در ديگر فرصت‌ها نباشيم؟

جواب: انسان در هر زمان، و تحت هر شرايطى مى‌تواند با خالق خويش ارتباط داشته باشد، و با وى خلوت كند، و راز و نياز نمايد؛ هر چند به خاطر مصالحى دستور داده شده كه از نوع خاصّى از ارتباط و عبادت (نماز و روزه) چشم‌پوشى كند.

مسأله 100- هرگاه زن در وسط نماز حائض شود، نماز او باطل است و نبايد ادامه دهد، ولى اگر شك كند كه حائض شده يا نه، نماز او صحيح است.

مسأله 101- هرگاه وقت نماز داخل شود، و بداند يا گمان داشته باشد كه اگر نماز را تأخير بيندازد حائض مى‌شود، بايد فوراً نماز را بخواند.

مسأله 102- هرگاه زن در اوّل وقت به اندازه انجام واجبات يك نماز پاك باشد و نماز نخواند و حائض شود، آن نماز را بايد بعداً قضا كند. و در اندازه «وقت براى انجام واجبات» بايد ملاحظه حال خود را نمايد، مثلا براى مسافر به اندازه دو ركعت، و براى حاضر به اندازه چهار ركعت، و كسى كه وضو ندارد، وقت وضو را نيز بايد در نظر بگيرد، و همچنين تطهير لباس و بدن، و اگر فقط به اندازه خود نماز وقت داشته باشد احتياط قضا كردن نماز است.

مسأله 103- مستحبّ است زن حائض در وقت نماز خود را از خون پاك كند، و دستمال‌