شايد برخى از
خود بپرسند كه در عصر و زمان ما، كه بشر در همه زمينهها ترقّى و پيشرفت خيره
كنندهاى داشته، و به ابزار و وسائل فوق العاده مدرن دست يافته، به گونهاى كه به
حق مىتوان اين عصر را «عصر تحقيق و كنكاش و علم و دانش» لقب داد، آيا با همه اين
امور، تقليد در عصر و زمان ما امر مطلوبى است؟
آيا تقليد به
معناى بسته نمودن دروازههاى تحقيق به روى محقّقان نيست؟
آيا «پيروى
چشم و گوش بسته» از ديگران، با روح آيات فراوانى از قرآن مجيد، كه انسان را به
تفكّر و انديشه و مطالعه و تحقيق دعوت مىكند، سازگارى دارد؟