طلاق بايد به عنوان آخرين راه چاره، و در بن بستهايى كه هيچ راه حلّ ديگرى
براى ادامه زندگى مشترك وجود ندارد، مورد استفاده قرار گيرد.
اسلام، نه مانند بعضى از اديان تحريف شده طلاق را كاملا ممنوع كرده، و نه
همانند برخى ديگر از ملّتها آن را بصورت بىقيد و شرط اجازه داده است؛ بلكه از آن
به عنوان يك حلال مبغوض، كه تنها در زمان ناچارى استفاده مىشود، ياد كرده است؛
همانند استفاده از گوشت مردار براى كسى كه هيچ غذايى براى نجات خويشتن ندارد.
بنابراين، مسلمانان نبايد براحتى بسراغ طلاق بروند. با توجّه به اين مقدّمه كوتاه،
به بخشى از احكام طلاق مىپردازيم:
شرايط طلاق
مسأله 800- زن بايد هنگام طلاق از خون حيض و نفاس پاك
باشد، و نيز شوهرش در آن پاكى با او نزديكى نكرده باشد. و اگر در حال حيض و نفاس
كه پيش از اين پاك بوده، با او نزديكى نموده باشد بنابر احتياط، طلاق كافى نيست؛
بلكه بايد دوباره عادت شود و پاك گردد.