احكام شير دادن (رضاع)

شرايط شير دادنى كه سبب محرميّت مى‌شود

مسأله 780- هرگاه زنى كودكى را شير دهد، با نُه شرط سبب محرم شدن مى‌گردد:

1. شير از ولادت باشد؛ بنابراين اگر پستان بدون تولّد فرزندى شير پيدا كند و كودكى از آن بنوشد، سبب محرميّت نمى‌شود.

2. بچّه از زن زنده شير بخورد؛ پس اگر پستان زن مرده‌اى را به دهان بگيرد و شير بخورد اثر ندارد.

3. شير آن زن از حرام نباشد؛ بنابراين اگر شير بچّه‌اى را كه از زنا به دنيا آمده به بچّه‌اى بدهند، به كسى محرم نمى‌شود.

4. شير را از پستان بمكد؛ ولى احتياط واجب آن است كه اگر شير را در گلوى بچّه بريزند، با آن زن و محارم او ازدواج نكند.

5. شير را با چيز ديگر مخلوط نكنند.

6. شير مربوط به يك شوهر باشد؛ بنابراين اگر زنى را كه داراى شير است طلاق دهد، بعد شوهر ديگرى كند و از او باردار شود، و تا موقع وضع حمل، شيرى كه مربوط به شوهر اوّل بوده، باقى بماند، و مثلا كودكى را هشت دفعه از شير مربوط به شوهر اوّل و هفت دفعه از شير مربوط به شوهر دوم شير دهد، آن كودك به كسى محرم نمى‌شود. همچنين اگر زنى از شير مربوط به شوهر اوّل كودكى را بطور كامل شير دهد، سپس از شير مربوط به شوهر دوم كودك ديگرى را شير دهد، آن دو به يكديگر محرم نمى‌شوند.

7. كودك به واسطه بيمارى شير را قى نكند؛ ولى احتياط واجب آن است در اين صورت كسانى كه به واسطه شير دادن به آن بچّه محرم مى‌شوند با او ازدواج نكنند، و نگاه محرمانه هم به او ننمايند.

8. كودك پانزده مرتبه، يا يك شبانه روز، بطورى كه در مسأله بعد خواهد آمد شير كامل بخورد، يا آن مقدار به او شير بدهند كه بگويند: «از آن شير استخوانش محكم شده، و گوشت در بدنش روييده است». و احتياط مستحبّ آن است كه اگر ده مرتبه شير بخورد،