با جسد شوهر مى‌سوزاندند!» و يا «او را زنده زنده در گور با او دفن مى‌كردند!» [1] و در يك كلام، زن را انسان نمى‌شمردند! و به زن ظلم بى‌حساب كردند.

و هم كسانى كه در عصر علم و دانش از زن به عنوان ابزارى براى رسيدن به اهداف نامقدّس خويش بهره برده، و آنان را از جايگاه واقعى‌شان خارج نمودند، آرى هيچ كدام مقام زن را نشناختند، و به او ظلم و خيانت كردند.

اسلام به عنوان نجات‌گر انسانها، بزرگترين خدمت را به زنان دنيا ارائه نمود، و با وضع قوانين و احكام عادلانه مظلوميّت و محروميّت زنان را پايان داد، و براى آنها حقوقى شايسته شخصيّت حقيقى شان قرار داد، و از آنها تكاليفى متناسب با وضع روحى و جسمى آنها طلب كرد.

مسأله مهمّى كه مدّعيان «تساوى زن و مرد در همه چيز!» از آن غفلت كرده‌اند (يا خود را به غفلت زده‌اند)، عدم توجّه به اين نكته است كه حقوق يك انسان و تكاليف خواسته شده از او، بايد متناسب با وضع روحى و جسمى، و قدرت و توان او باشد، در غير اين صورت مصداق ظلم خواهد بود!

بنابراين، تفاوتهايى كه در برخى احكام اسلام بين زن و مرد ديده مى‌شود با توجّه به اين نكته مهمّ كاملا قابل درك و توجيه است، و تبعيض بين زنان و مردان محسوب نمى‌شود.

ما معتقديم كه قرار دادن زن در موقعيّتى كه اسلام براى او در نظر گرفته، بهترين خدمتى است كه مى‌توان براى اين قشر مظلوم انجام داد. و اين خدمت جز از راه تبيين احكام و حقوق مربوط به بانوان، و تحقّق و پياده كردن آن عملى نخواهد شد. كتابى كه اينك در دسترس شماست عهده دار تبيين احكام مربوط به اين دسته از بندگان صالح خداوند است.

[1]. مطالب چهارگانه فوق از كتاب رساله نوين، نوشته جناب حجّه الاسلام دكتر بى‌آزار شيرازى گرفته شده است؛ موارد ديگرى نيز در كتاب فوق آمده كه علاقه‌مندان مى‌توانند به آن مراجعه كنند.