خودشان ضرر داشته باشد، نه روزه واجب است و نه كفّاره، ولى بعداً بايد
روزههايى را كه نگرفتهاند قضا نمايند.
مسأله 417- اگر كسى پيدا شود كه بدون اجرت، بچّه را شير
دهد، يا شخصى پيدا شود كه اجرت دايه را بىمنّت بپردازد، در اين صورت روزه گرفتن
واجب است.
سؤال 418- زنى 63 ساله هستم كه شش بچّه به دنيا
آوردهام، در دوران حاملگى و شيرخوارگى بچّههايم (حدود 12 سال) نتوانستم روزه
بگيرم، پس از آن نيز تاكنون هر وقت خواستم روزه بگيرم دچار خونريزى معده شده، و با
توصيه پزشكان روزه نگرفتهام، حال تكليف بنده چيست؟
جواب: در حال حاضر شما مكلّف به روزه نيستيد، و
احتياط آن است كه اگر قدرت داريد براى هر روز به اندازه يك مدّ طعام به شخص
مستحقّى بدهيد، همچنين نسبت به ايّام گذشته كه روزه نگرفتهايد و تا سال بعد هم
توانائى بر روزه نداشتهايد.
سؤال 419- دخترى كه به سنّ بلوغ رسيده، ولى به واسطه ضعف
جسمانى توان روزه گرفتن در ماه مبارك رمضان ندارد، و بعد از ماه مبارك هم تا سال
بعد نمىتواند قضا كند، حكمش چيست؟
جواب: بايد كفّاره مُدّ طعام بدهد؛ يعنى براى هر روز
معادل 750 گرم گندم، يا مانند آن، به فقير بدهد و قضاى اين روزهها بر او واجب
نيست.
سؤال 420- كفّاره مذكور در سؤال قبل بر عهده كيست؟ خود
دختر، يا پدرش، يا شوهر آيندهاش؟
جواب: كفّاره بر عهده خود اوست؛ هرگاه مالى داشته
باشد.
روزههاى حرام و مستحب
مسأله 421- روزه گرفتن زن (روزه مستحبّى) در صورتى كه حقّ
شوهرش از بين برود بدون اجازه او جايز نيست، و اگر حقّ او از بين نرود نيز بنابر
احتياط واجب بايد با اجازه شوهر باشد.