را به كنار آب ببرد (تا اگر تشنه بود آب بخورد).

«وَ لايَضْرِبُ وَجْهَها فَانَّها تُسَبِّحُ بِحَمْدِ رَبِّها»؛

(اگر مى‌خواهد حيوان با سرعت بيشتر حركت كند) با تازيانه بر سر و صورتش نزند؛ زيرا حيوانات نيز به ذكر و تسبيح خداوند مشغول هستند، و سزاوار نيست بر سر و روى حيوانى كه تسبيح خدا مى‌گويد تازيانه زده شود. [1]

«وَ لايَقِفُ عَلى‌ ظَهْرِها الّا فى‌ سَبيِلِ اللَّهِ‌»؛

بر پشت حيوانِ متوقّف، سوار نگردد، مگر در راه خدا (مثلًا در ميدان جنگ، كه در آنجا سوار بودن بر حيوان در حال توقّف هم اشكالى ندارد، چون اگر به خاطر رعايت حال حيوان پياده شود، احتمال غافلگيرى توسّط دشمن مى‌رود).

«وَلا يَحْمِلُها فَوْقَ طاقَتِها»؛

حيوانات هم قدرت و تحمّل محدودى دارند، بايد توانايى حيوان را در نظر بگيرد، و بيش از توانش بر او حمل نكند.

«وَ لا يُكَلِّفُها مِنَ الْمَشْىِ الّا ما تُطيقُ‌»؛

نه تنها در مورد باركشى، بلكه در طىّ مسافتها و سفرها نيز بايد مراعات حيوانات را نمود، و به اندازه طاقت و تحمّلشان از آنها سوارى گرفت.

[1]. با استفاده از قرآن مجيد، معتقديم كه تمام جهان هستى مشغول تسبيح و تقديس پروردگار عالم است.