اختيار داشت تا دشمن جرأت حمله نكند، بلكه خيال حمله را نيز در سر نپروراند؛ چون ستمگران و ظالمان هميشه به كشورها و افراد ضعيف و ناتوان حمله مى‌كنند و قوّت و قدرت، عاملِ بازدارنده آن‌ها از تجاوز و جنگ است. بالا بردن توان نظامى براى إرهاب و ترساندن دشمن است، هم دشمنان خداوند و هم دشمنان خودتان، هم دشمنان ظاهر و آشكار و هم دشمنان پنهان و مخفى. بنابراين، هدف از افزايش قدرت نظامى بايد دفاع منطقى و مشروع در برابر تجاوزهاى احتمالى باشد.

«وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَيْ‌ءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ‌»- بدون شك تقويت بنيه دفاعى اسلام و بالا بردن توان نظامى ارتش اسلام و به كارگيرى پيشرفته‌ترين سلاح‌هاى نظامى، اقتصادى، تبليغاتى، اخلاقى، اجتماعى و مانند آن، هزينه زيادى خواهد داشت، كه مسلمانان بايد آن را تأمين كنند؛ ولى از آنجا كه اين هزينه‌ها در راه خدا مصرف مى‌شود، خداوند متعال آن را بطور كامل به شما بازخواهدگرداند و بدون شك در اين معامله ضرر نخواهيد كرد.

«وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ‌»- هر چند مسلمانان موظّف هستند از تمام توان و نيروى خويش استفاده كنند و بنيه نظامى خويش را بالا ببرند، ولى اگر دشمن دست دوستى به سوى آنان دراز كند، مسلمانان دست آن‌ها را به گرمى مى‌فشارند، و اگر آن‌ها دعوت به صلح كنند، مسلمانان اصرارى بر جنگ نخواهند داشت. اين آيه شريفه جواب مناسبى است براى افراد لجوج و عنودى كه اصرار دارند از اسلام يك چهره خشن و جنگ طلب معرّفى كنند، زيرا اگر اسلام دين خشونت و شمشير باشد هرگز دعوت به صلح نمى‌كند و دستى كه به عنوان صلح دراز شده را با گرمى نمى‌فشارد؛ سپس به مسلمانان هشدار مى‌دهد:

«وَ إِنْ يُرِيدُوا أَنْ يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ هُوَ الَّذِي أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِينَ‌»- اگر چه اسلام دعوت به صلح مى‌كند و به دعوت صلح دشمن پاسخ مثبت مى‌دهد، ولى به مسلمانان هشدار مى‌دهد كه مواظب مكر و فريب دشمن باشند و حتّى به هنگام صلح هم توان نظامى و قدرت دفاعى را در حدّ بالايى حفظ كنند، تا اگر