پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم درباره حضرت على عليه السلام نازل گرديده؛ ولى بسان ساير آيات قرآن مشتمل بر يك حكم كلّى و عمومى است؛ و از آنجا كه اين آيه در مقابل آيه‌ «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ ...» قرار گرفته است معلوم مى‌شود كه اين دسته از مردم، كه در آيه به آن‌ها اشاره شده، در برابر دسته سابق هستند و صفاتشان نيز در نقطه مقابل آنان مى‌باشد. آن‌ها مردمى خودخواه، خودپسند، لجوج و معاند بودند كه از راه نفاق در بين مردم عزّت و آبرويى به دست مى‌آوردند و در ظاهر خود را خيرخواه و مؤمن نشان مى‌دادند، امّا كردارشان جز فساد در زمين و هلاكت مردم چيز ديگرى نبود. ولى اين دسته تنها با خدا معامله مى‌كنند و هر چه دارند، حتّى جان خود را، به او مى‌فروشند و جز رضاى او خريدار چيزى نيستند و عزّت و آبرويى جز به واسطه خداوند قائل نيستند. با فداكاريهاى اين‌هاست كه امر دين و دنيا اصلاح و حق و حقيقت زنده و پايدار مى‌شود و زندگى انسان گوارا و درخت اسلام بارور مى‌گردد. [1]

پيام اين آيه شريفه به همه مسلمانان اين است كه خود را از گروه اوّل خارج نموده و در صف دسته دوم قرار گيرند. البتّه كار آسانى نيست!

[1] تفسير نمونه، جلد 2، صفحه 47.