نيامده است؛ بنابراين، چنين شأن نزولى بر خلاف آيات سوره دهر است و آنچه بر خلاف قرآن است قابل اعتنا نمى‌باشد.

2. چراغى كه بر خانه واجب است، بر مسجد حرام است!

سؤال: آيا سزاوار است على عليه السلام غذاى خود و خانواده‌اش، كه واجب النّفقه او بوده‌اند، را به سائل بدهد؟ در حالى كه خداوند متعال در آيه 219 سوره بقره، در پاسخ اين سؤالِ مسلمانان از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم كه: چه چيز انفاق كنيم؟ مى‌فرمايد:

«قُلِ الْعَفْوَ؛ بگو از مازاد نيازمندى خود انفاق كنيد.»

اگر آيات سوره دهر مربوط به حضرت على عليه السلام و خانواده‌اش باشد، چرا آن حضرت- بر خلاف آيه فوق- از آنچه كه به آن نيازمند بود انفاق كرد؟

پاسخ: بسيار مايه تعجّب است كه شخصى، نام دانشمند بر خود نهاده باشد و چنين سخنانى بگويد! زيرا اين بهانه‌جويى‌ها نشانه ناآگاهى و كم‌اطّلاعى اوست! توضيح اين كه: «انفاق» چيزى است و «ايثار» چيز ديگر. متأسّفانه كسى كه اين اشكال را مطرح كرده، تفاوت «انفاق و «ايثار» را درك ننموده است!

در آيه نهم سوره حشر در وصف انصار مى‌خوانيم:

وَ يُؤْثِرُونَ عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ

(انصار) آن‌ها (مهاجرين) را بر خود مقدّم مى‌دارند؛ هر چند خودشان بسيار نيازمند باشند.

همّت گروهى از مؤمنان بقدرى بالاست كه به مقام «ايثار» رسيده‌اند و على رغم نياز شديد خويش انفاق مى‌كنند. در شأن نزول آيه فوق چنين آمده است:

«مرد نيازمندى خدمت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم رسيد و عرض كرد: گرسنه‌ام، فقيرم، نيازمندم، كمكم كنيد!

پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم به يكى از اصحاب فرمودند: به منزل ما برو، اگر چيزى، كه به درد اين شخص بخورد، يافتى بياور تا به او بدهيم. آن فرد به منزل پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم رفت و برگشت و چيزى نيافت!

پيامبر خطاب به اصحابش فرمود: كدام يك از شما مى‌تواند امشب اين شخص را ميهمان خود كند و به او غذا بدهد؟

يكى از اصحاب آمادگى خويش را براى اين كار اعلان كرد و به همراه آن‌