در صورت انجام، نتيجه و آثار مباهله چه بود؟

پاسخ: قرآن در اين مورد ساكت است، و از آيات اين كتاب الهى نمى‌توان استفاده كرد كه مراسم مباهله انجام شد يا نه، ولى اين داستان در تاريخ اسلام بسيار معروف است.

طبق آنچه در تاريخ آمده، پيامبر صلى الله عليه و آله جريان مباهله و چگونگى آن را با مسيحيان نجران در ميان گذاشت و روزى را جهت انجام مباهله معيّن كرد. اسقف اعظم مسيحيان- كه بالاترين مقام مذهبى مسيحيان است- به آنها گفت:

«براى مباهله آماده گرديد، و در روز موعود حاضر شويد، اگر پيامبر اسلام در روز مباهله با اصحاب و ياران سرشناس و شخصيّت‌هاى معروف مسلمانان آمد، با او مباهله كنيد؛ امّا اگر به منظور مباهله با زن و بچّه آمد، از مباهله با او خوددارى كنيد. چرا؟ چون در صورت اوّل معلوم مى‌شود در نبوّت خود صادق نيست و در اين صورت مغلوب مى‌شود، ولى در صورت دوم معلوم مى‌شود كه با خداوند ارتباطى دارد كه با توكّل بر او به ميدان آمده است.»

به هر حال، روز موعود فرا رسيد، مسيحيان مشاهده كردند كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله دست دو پسر بچّه، حسن و حسين عليهم السلام را گرفته و به همراه على و فاطمه عليهم السلام مى‌آيد.

اسقف اعظم مسيحيان وقتى اين صحنه را مشاهده كرد گفت:

«من صورتهايى مى‌بينم كه اگر دعا كنند حتماً به هدف اجابت مى‌رسد و همه شما نابود مى‌شويد. [1] از مباهله خوددارى كنيد و به مسلمانها اعلان كنيد كه حاضريم به صورت يك اقلّيّت سالم در كنار شما زندگى كنيم و ماليات لازم را نيز مى‌پردازيم.»

[1] كسى كه حاضر به مباهله مى‌شود، بايد واجد دو اصل باشد:

نخست اين كه به گفته و ادّعاى خويش ايمان داشته باشد. آدم متقلّب و دروغگو هرگز دست به مباهله نمى‌زند.

ديگر اين كه چنين شخصى رابطه نزديكى با خدا دارد كه وقتى دست به دعا بر مى‌دارد و نفرين مى‌كند، دعاى او اجابت مى‌گردد. علماى نجران كه سه نفر يا ده نفر بودند، با درك اين دو اصل در چهره پيامبر صلى الله عليه و آله و همراهانش، از مباهله خوددارى كردند.