بنابراين، هدف پيامبر از اين امور جداسازى اهل البيت از ديگران و تعيين مصداق روشن و كامل و منحصر به فرد آن است كه حقيقتاً بطور تمام و كمال اين جداسازى را انجام داد، بگونه‌اى كه در هيچ مورد ديگرى سراغ نداريم كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله مطلبى را اين قدر تكرار نموده و بر آن پافشارى كند. آيا با اين همه تأكيدات و توصيه‌ها و توضيحات بى‌انصافى نيست كه بگوئيم اهل البيت غير از پنج تن آل عبا هستند و تفسيرهاى نادرستى ارائه دهيم؟!

راستى چرا در مطالبى چنين روشن و واضح كه همچون روز روشن، آشكار است، برخى به بيراهه رفته‌اند و خود و ديگران را گرفتار ساخته‌اند؟

جواب اين سؤال نيز واضح است و آن اين كه: تفسير به رأى و پيشداورى حجابى ضخيم بر چشم و گوش آنها افكنده است. ضخامت اين حجاب متأسّفانه آن قدر زياد است كه روز روشن را هم نمى‌توانند باور كنند! و يا نمى‌خواهند بپذيرند!

پروردگارا! ما همواره نيازمند هدايت و راهنمايى تو هستيم. ما را لحظه‌اى از انوار هدايتت محروم مفرما!

بار الها! ما را از تفسير به رأى و پيشداورى، مخصوصاً در آستان قرآن مجيد و معارف دين برهان، و در رسيدن به حقيقت ياريمان فرما!

پاسخ به چند سؤال‌

سؤالات مختلفى پيرامون آيه تطهير مطرح شده است، كه چند نمونه آن را مطرح نموده، به پاسخ آن مى‌پردازيم:

سؤال اوّل: حدّ اكثر چيزى كه آيه تطهير دلالت بر آن دارد، عصمت اهل البيت، يعنى على، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام و در رأس آنها پيامبر صلى الله عليه و آله است، ولى آيه فوق هيچ ارتباطى به مسأله ولايت و امامت ندارد.