كهكشان حامل منظومه شمسى، به مراتب بزرگ‌تر و در فاصله 8/ 1 ميليون سال نورى از زمين قرار گرفته است!!

تجلّى نظم در جهان بالا:

1. همانطور كه در گذشته اشاره كرديم، هيئت بطلميوس، قائل به افلاك بود و مى‌گفت: هر يك از ستارگان در دل يكى از افلاك نصب و كوبيده شده‌اند و آنها به متابعت از حركت افلاك مى‌گردند. بنابراين از نظر اين هيئت، علّت قرار گرفتن ستارگان در جاهاى معيّن، همان افلاك بوده است.

امّا هيئت كپرنيك كه طومار هيئت بطلميوس را در هم نورديد و به طور كلّى منكر افلاك شد، چه نيرويى را به جاى افلاك در نگهدارى ستارگان قرار داده و معلّق ماندن ستارگان را در ميان جوّ، با چه چيز توجيه مى‌كند؟

نظريّه نيوتن:

نيوتن در اين باره نظريّه خود را مبنى بر جاذبه عمومى ابراز كرد و حركت و گردش نجوم را تحت يك قانون منظم كلّى گنجانيد. او مى‌گويد: قانون جاذبه عمومى به همراه نيروى گريز از مركز بر تمامى سيّارات حكمفرماست و در هر يك از اجرام بالا، اين دو نيرو به طور متعادل وجود دارد و از طرفى چون نيروى جاذبه، نسبت مستقيم با جرم دو جسم و نسبت معكوس با مجذور فاصله‌ها دارد؛ به همين دليل جرم هر يك از سيّارات، متناسب با فاصله و سرعت سير آنهاست. بنابراين اگر در بين اين دو، تساوى برقرار نبود، به عنوان مثال اگر نيروى جاذبه، بيشتر از دافعه مى‌شد، جسم بزرگ‌تر، جسم كوچك‌تر را به سوى خود جذب مى‌كرد و اگر نيروى دافعه زيادتر مى‌شد، سيّارات به تدريج از مركز خود دور شده و نابود مى‌گرديدند.

از مباحث ذكر شده به نتايج زير مى‌رسيم: