از ميان آنها يك غار عظيم باقى مانده و ما بقى از بين رفته باشند، خواهيم گفت: آنها به تدريج بر اثر يك سلسله علل و عوامل طبيعى از بين رفته و تنها يك غار به واسطه استحكامى كه در سنگ‌هاى آن بوده، بر اثر انتخاب طبيعت و بقاى اصلح، باقى مانده است!، امّا اگر نقوش برجسته و آثار زيبا و تاريخى بر در و ديوار آن غار باشد، هيچگاه آن آثار را معلول انتخاب طبيعى و بقاى اصلح نمى‌دانيم، زيرا آنچه مربوط به اين اصل است، همان استحكام و اصل بقاى آن غار است، نه اين خصوصيّات زايدى كه بودن و نبودن آنها نسبت به بقاى آن يكسان است.

بنابراين، اين همه ريزه كارى، دقّت، ظرافت و لطافتى كه در موجودات جهان هست، به خوبى ثابت مى‌كند كه كمال در يك سطح بسيار عالى‌ترى از شرايط اوّليه حيات قرار داده شده و به‌طور روشن آثار يك هدف و نقشه قبلى در آن نمايان است.

3. پرونده تكامل تدريجى كجاست؟

صرف نظر از اشكال اوّل و دوم، اين اشكال پيش مى‌آيد كه به راستى اگر چنين است، بايد ميليون‌ها و بلكه ميلياردها آثار آن موجودات ناقص و ناموزون را در طبقات زمين به صورت فسيل‌ها مشاهده كنيم تا دليل صدق اين نظريّه باشد و ثابت كند كه اين موجودات منظّم، از هزاران موجود غير منظّم انتخاب شده‌اند، ولى علم ديرين‌شناسى (پالئونتولوژى) عكس آن را ثابت مى‌كند؛ زيرا هر چه به عقب مى‌رويم و در طبقات مختلف زمين آثار موجودات گذشته را مى‌نگريم، مشاهده مى‌كنيم كه اگر چه بعضى از آنها با اين موجودات كنونى تفاوت داشته‌اند ولى آنها هم به سهم خود منظّم بوده‌اند!

اگر براى به وجود آمدن يك نقش ساده تصادفى، هزاران اوراق باطله به وجود مى‌آيد، پس اوراق باطله اين نقش‌هاى شگرف عالم هستى- كه از ميلياردها هم تجاوز مى‌كند- كجاست؟ چرا پاسخ نمى‌دهيد؟!