علوم، لرزان‌تر شده يا محكم‌تر گشته است؟!

اين حقيقت را نه تنها ما مى‌گوييم بلكه عدّه‌اى از بزرگ‌ترين دانشمندان علوم طبيعى نيز به آن اعتراف دارند.

براى نمونه به چند قسمت آن توجّه فرماييد.

«هرشل» مى‌گويد:

«هر قدر دايره علم وسيع‌تر مى‌گردد، استدلال‌هاى دندان شكن و قوى‌ترى براى وجود خداوند ازلى و ابدى به دست مى‌آيد، در واقع علماى زمين‌شناسى، رياضى‌دان‌ها، دانشمندان فلكى و طبيعى دان‌ها، دست به دست هم داده‌اند و كاخ علم (كاخ با عظمت خدا) را محكم بر پا ساخته‌اند!» اين عبارت براى ما بسيار پرارزش است.

«مونت نل» در دائرة المعارف خود مى‌گويد:

«اهميّت علوم طبيعى تنها از اين نظر نيست كه عقل ما را سير مى‌كند (و احتياجات ما را تأمين مى‌نمايد.) بلكه اهميّت بيشتر آن از اين جهت است كه عقل ما را به اندازه‌اى بالا مى‌برد كه عظمت خدا را درك مى‌كنيم و ما را به احساسات اعجاب و اجلال ذات او زينت مى‌دهد».

«نيوتن» سخنان مبسوطى در اين زمينه دارد كه در ضمن آن مى‌گويد:

«ما با مطالعه گوش مى‌فهميم كه سازنده آن قوانين مربوط به صوت را به طور كامل مى‌دانسته و سازنده چشم از قوانين پيچيده مربوط به نور و رؤيت، به طور كامل با خبر بوده و از مطالعه نظم افلاك به آن حقيقت بزرگ- كه آنها را طبق نظم مخصوصى اداره مى‌كند- پى مى‌بريم‌». [1]

[1]. فريد وجدى؛ دائرة المعارف، ج 1، ص 503.