آيا لازم است خدا را بشناسيم؟!

كسانى كه از راه‌هاى صحيح و استدلالى، دينى براى خود اختيار كرده‌اند بايد افكار و رفتار خود را بر اساس موازين و قوانين آن دين قرار دهند؛ امّا كسانى كه هنوز دينى براى خود اختيار نكرده و پايبند به قانون و فرمانى نشده‌اند چه لزومى دارد كه درباره دين تحقيق كنند؟ مگر زندگى انسانها به دين و خداشناسى بستگى دارد؟

مگر جامعه بشريّت بدون ايمان به خدا نمى‌تواند به زندگى انسانى خود ادامه دهد؟

آيا فرد و اجتماع بدون دارا بودن يك سلسله مبانى اخلاقى، نمى‌توانند كمال حقيقى خود را تحصيل كنند؟ و سرانجام چه نيازى دارد كه افراد به خود زحمت دهند و راه دشوار و ناهموار تحقيق درباره دين را بپيمايند و تكليف خود را زياد كنند!؟ ...

اين نخستين پرسشى است كه در مبحث عقايد و مذاهب، پيش مى‌آيد و در حقيقت نخستين بحث دانشمندان عقايد كه در كلمات علماى اسلام به صورت «وجوب معرفة اللَّه» يا «لزوم شناسايى خدا»، ذكر شده، پاسخ به همين پرسش است.

اينك قبل از شروع مبحث، ذكر مقدّمه‌اى لازم است: