جزء بدن انسان شوند. [1]

براى درك اين واقعيّت، كافى است كه مقدارى شير، سبزى و ميوه را با گوشت، خون و پوست انسان مقايسه كنيد و ببينيد تا چه اندازه تفاوت دارد؟

از اين گذشته تمام آنها به درد بدن نمى‌خورد؛ بنابراين براى اينكه اين‌گونه موادّ غذايى بتواند جايگزين انرژى، حرارت و موادّ مصرف شده بدن شود، بايد قسمت‌هاى مورد نياز آن تجزيه شده، به صورت مناسبى درآيد و بقيّه قسمتهاى زايد دفع گردد. اين كار در طىّ چند مرحله در دستگاه گوارش صورت مى‌گيرد كه اكنون به شرح قسمت‌هاى جالب آن مى‌پردازيم.

الف) غذا در گمرك دهان‌

غذا در اوّلين مرحله وارد فضاى دهان مى‌شود و براى اينكه آماده هضم شود بايد در آنجا نرم و به صورت نيمه مايع درآيد. اين كار كه بايد در آستانه دستگاه گوارش انجام گيرد، توسّط 32 دندان محكم، دو فكّ قوى و نيرومند و سه جفت غدّه بزاقى با نظارت و هدايت زبان انجام مى‌شود.

[1]. اغلب غذاهاى خارجى از تعدادى موادّ ساده تركيب يافته‌اند كه آنها را غذاى ساده حقيقى مى‌نامند و آنها را به شش دسته تقسيم مى‌كنند كه عبارتند از: «آب، املاح معدنى، پروتيدها، گلوسيدها، ليپيدها و ويتامين‌ها» كه خواص، آثار و تركيبات هر كدام از آنها، بحث‌هاى مفصّل و جداگانه‌اى در علم غذاشناسى دارد.

منظور از اشاره نمودن به اين موضوع، شرح آن نيست، بلكه منظور ما يادآورى اين نكته است كه حتّى غذاهايى كه به مصرف انسان مى‌رسد نيز پر از اسرار و نكات توحيدى مى‌باشد، به طورى كه انسان وقتى خواص و آثار آنها را با نيازمندى‌هاى دستگاه‌هاى بدن مقايسه مى‌كند، خواه ناخواه به اين موضوع اساسى پى مى‌برد كه يك هدف واحد در آفرينش آنها به كار رفته و نقشه واحدى، آفرينش اين دو را به هم پيوند داده است.

نكته جالب ديگر آنكه بيشتر غذاها خاصيّت دارويى دارند كه وجود هدف را در اين دستگاه روشن‌تر مى‌سازد. البتّه نبايد فراموش كرد كه موضوع زنجيره غذايى و نسبت تناسب آن توسّط عوامل توليد كننده و عوامل نابود كننده، يكى ديگر از درس‌هاى آموزنده توحيدى نظام آفرينش است.