1- معنى وسيع اين كلمه همان طور كه گفتيم «قرار گرفتن هر چيز در جاى خويش» است و به تعبير ديگر موزون بودن و متعادل بودن.

اين معنى از عدالت در تمام عالم آفرينش، در منظومه‌ها، در درون اتم، در ساختمان وجود انسان، و همه گياهان و جانداران حكمفرماست.

اين همان است كه در حديث معروف پيامبر صلى الله عليه و آله آمده كه فرموده: «بالعدل قامت السماوات و الارض؛ به وسيله عدالت آسمان‌ها و زمين برپاست‌ [1]».

فى المثل اگر قواى‌ «جاذبه» و «دافعه» كره زمين، تعادل خود را از دست دهد، و يكى از اين دو بر ديگرى چيره شود يا زمين به سوىِ خورشيد جذب مى‌شود و آتش مى‌گيرد و نابود مى‌گردد و يا از مدار خود خارج شده و در فضاى بيكران سرگردان و نابود مى‌شود.

اين معنى از عدالت همانست كه شاعر در اشعار معروفش گفته است:

بديهى است اگر آب را به پاى بوته گل و درخت ميوه بريزند در جاى خود مصرف شده، و اين عين عدالت است، و اگر به پاى علف هرزه‌هاى بى‌مصرف و خار بريزند در غير مورد مصرف شده، و

[1]. كافى، ج 5، ص 266- عوالى اللئالى، ج 4، ص 103