وقتى كه در امر قبله در جنوب خلاف واقع شد و اهل بصره و اهوز اين مسأله را از او پرسيدند ، قليلى در پاسخ نوشت و شاگردِ اخترشناسش ، محمّد بن محمّد زمان ، را بدان مطلب گماشت و خود به اصلاح حاصلِ كارِ وى پرداخت . از خطِّ محمّد على بن محمّد رضا تونى ، شارح الهدايه در نحو ، نقل كرده اند كه خاتون آبادى شبِ دوشنبه 23 شوال 1151 در گذشت و پيكرش به مشهد حمل شد. برادر او ، مير محمّد خاتون آبادى هموست [1] كه در تشكّلِ دشت مغان (كه در آن با اِرعاب دستگاه نادر شاهى ، از علماء و شيوخِ اسلام و قُضات خواسته مى شد تا مذهب شيعه با نام مذهب جعفرى ـ به عنوان مذهبى از سده دوم ـ بجاى آنكه به عنوانِ مذهبى از صدر اسلام مطرح باشد ، مذهبِ رسمى قلمداد شود و دست از تبرّى از طواغيت بردارند و عدّه اى بر فور در اثرِ امتناعشان به قتل رسيدند) در كنارِ عبدالحسين ملاّ باشى و . . . كشته شد. علاّمه صاحبِ روضات ـ قَدَّس اللّه روحه العزيز ـ در باره مير محمّد حسين گفته اند: «سبط سميّنا المجلسى و وارث منصبه الرفيع الأجدادي كان من الفضلاء البارعين و النبلاء الجامعين ، ماهرا في فنون الحكمة و الآداب بل باهرا من نجوم الهداية إلى فقه الأصحاب . صاحب كمالات فاضلة وحالات طيّبة متفاضلة . حسن الخطّ في الغاية كما شاهدناه و جيّد الربط بالكتابة كما استنبطناه» [2] .