مـؤلف

يكى از خانواده هاى مشهور علمى و روحانى شيراز ، خاندان امام جمعه است . عنوان «امام جمعه» براى اين خانواده و شهرت ايشان ، زمانى آغاز شد كه شيخ عبدالنبى ، فرزند شيخ محمدمفيد ، در دهه هفتادِ قرن دوازدهم هجرى قمرى ، امام جمعه شيراز شد و اقامه نماز جمعه ، بعد از وى توسط فرزندانش ادامه يافت . مؤلف كتاب حاضر ، شيخ محمد ، مشهور به مفيد و پدرِ شيخ عبدالنبى امام جمعه است . اطّلاع دقيق و كاملى از زندگى مؤلف در دست نيست . آنچه مسلّم است ، پدر ايشان ، شيخ حسين جزايرى ، از ميان قبايل عرب به شيراز هجرت نموده ، در آنجا به تبليغ دين مى پردازد . مؤلف ، در شيراز متولّد شد و درگذشتش حدود سال 1150ق ، در همان شهر است . صاحب «فارسنامه ناصرى» در اين باره مى گويد : سلسله جليله امام جمعه ، جدّ اعلاى اين سلسله است جناب مستطاب معلّى القاب ، مقتداى علما و پيشواى فضلا ، علاّمه زمان ، ممهّد قواعد و قوانين ، ضياى دنيا و دين ، شيخ حسين جزايرى،از جزاير عراقِ عرب به شيراز آمده ، رحل اقامت را افكنده،مروّج مذهب اثنى عشرى گشته،احاديث و اخبار اهل بيت نبوى را گوشزدِ خاص و عام مى نمود و خلف الصدقش جناب مستطاب قدوه علما و زبده فضلا ، علاّم فهّام ، شيخِ مشايخ زمان ، مقتداى اهل ايمان ، شيخ محمد ، مشهوربه شيخ مفيد ، سالها در شيراز به نشر علوم دينيّه و مقاصد يقينيّه ، طلاّب علم را بهره مند مى نمود . ولادت آن جناب و وفاتش در شيراز اتّفاق افتاد و از مآثر علميّه اوست : رساله «درّه نجفيّه» در اثبات امامت خاصّه و رساله «اربعين» ، باز در اثبات امامت خاصّه كه ذكر چهل سند در او نموده است . [1]