اى پيامبر! چون زنان با ايمان نزد تو آيند كه [با اين شرط] با تو بيعت كنند كه چيزى را با خدا شريك نسازند، و دزدى نكنند، و زنا نكنند، و فرزندان خود را نكشند، و بچه‌هاى حرامزاده پيش دست و پاى خود را با بُهتان [و حيله‌] به شوهر نبندند، و در [كار] نيك از تو نافرمانى نكنند، با آنان بيعت كن و از خدا براى آنان آمرزش بخواه؛ زيرا خداوند، آمرزنده مهربان است.

و از بيم تنگدستى، فرزندان خود را مكشيد؛ ماييم كه به آنها و شما روزى مى‌بخشيم؛ آرى! كشتن آنان، همواره خطايى بزرگ است.

ج: زشتى‌ها

قرآن‌

و چون كار زشتى كنند، مى‌گويند: پدرانِ خود را بر آن يافتيم و خدا ما را بدان فرمان داده است. بگو: قطعاً خدا به كار زشت فرمان نمى‌دهد. آيا چيزى را كه نمى‌دانيد به خدا نسبت مى‌دهيد.

بگو: پروردگار من فقط زشتكارى‌ها را- چه آشكارش [باشد] و چه پنهان- و گناه و ستم ناحقّ را حرام گردانيده است؛ و [نيز] اينكه چيزى را شريك خدا مسازيد كه دليلى بر [حقّانيت‌] آن نازل نكرده، و اينكه چيزى را كه نمى‌دانيد، به خدا نسبت دهيد.

حديث‌

1167. امام سجاد عليه السلام‌- چون درباره زشتى‌هاى آشكار و پنهان از او سؤال شد-: زشتى آشكار، ازدواج با زن پدر و زشتى پنهان، زناست.

1168. امام كاظم عليه السلام‌- در تفسير اين سخن خداوندِ عزّوجلّ: بگو پروردگار من زشتى‌هاى‌آشكار و پنهان و ستم ناحق را حرام كرده-: امّا زشتى آشكار، يعنى زناى آشكار و پرچم نصب كردن كه بدكاران براى روسپيان در جاهليت برمى‌افراشتند؛ و امّا فرموده خدا: «و آنچه پنهان است»، يعنى ازدواج با زن پدر؛ چرا كه پيش از بعثت پيامبر صلى الله عليه و آله اگر مردِ همسردارى از دنيا مى‌رفت، پسرش با او ازدواج مى‌كرد، [البته‌] اگر مادرش نبود؛ پس خداوند، اين كار را حرام كرد.

ر. ك: حديث 1132.